(По македонскиот печат)
Европскиот шенгенски простор со 27 земји, петстотини милиони жители и територија од 4,3 милиони километри кавдратни од 19 декември 2009 е достапен за патување за македонските граѓани без визи. Со одлуката што ја донесе Советот на министрите за внатрешни работи и за правда на земјите-членки на ЕУ на крајот на ноември, граѓаните на Македонија се ослободуваат од вадење визи за краткорочен престој до 90 дена во рок од шест месеци, односно до 180 дена во рок од една година.
Без визи ќе може да патуваат само лицата кои поседуваат биометриски патни исправи. За граѓаните со стари патни исправи ќе важат условите за олеснет визен режим односно ќе треба да приложат важечка шенген виза. |
На 6 декемрви 2009 г. в гр. Банско и гр. Разлог се проведе честване на 100-годишнината от рождението на големия македонец и поет Никола Вапцаров. То започна в 10.30 пред паметника на поета в родния му град. Бе открито от съпредседателя на партията Стойко Стойков, след което рецитал и слово за Вапцаров произнесе Димитър Иванов от Шумен. Присъстващите петдесетина членове поднесоха цветя на паметника. Тържеството продължи в Разлог, където Димитър Иванов рецитира стихотворения от Вапцаров и за Вапцаров.
526) войските на султан Сюлейман Кануни (Законодател) превземат Хърватско и настъпват в Унгария. В същата година (1526) в страшната битка при Мохач на Дунав маджарите са разбити и султан Сюлейман завладява Пеща. През 1529 г. турските войски са пред Виена. До 1683 г. границата на Османската империя минава до югоизточния край на Виена.
Министерот за надворешни работи Антонио Милошоски го кажа тоа најубаво, иако беше доста учтив со зборовите што ги користеше по средбата на шефовите на дипломатиите на ЕУ на почетокот на декември. Затоа, еве јас повторно ќе го кажам тоа тука на едноставен американски, англиски јазик (добро, преведено на македонски јазик): Грција е лицемерна. Преку нејзините неодамнешни дејства, Грција ја практикува античката вештина на лицемерството.
Мито Грнчарот беше тивок и ненаметлив во исчезнувањето, и никој не го забележа неговото отсуство. И долго го немаше, и никој не го спомнуваше, се' додека еден ден не влета во нашите животи. Овој негов чин беше далеку позабележлив.
Се разбират, оти от тоа другарство не излезе нишчо, зашчо србите не доверуваа на македонците и зафатиiа дапраiк’аат во него „старо-србиiанци”, црногорци, босниiци, ерцеговинци ипр. Оообено тоа недовериiе и наплив от срби во македонцкото другарство настапи на II година него сашчествуаiн’епри инспекторот, гимназиiцкиiот проф. £уришич. Но со растураiн’ето на другарството не се измениiа чувствата и стремежите на македонците во Србиiа. Они зафатиiа да следат револ’уционата организациiа, создадена од македонци со бугарцко-србцко образуаiн’е као и односот на србите кон неiа. Они си дадоа отчет од рол’ата на Србиiа во македонцкотопрашаiн’е до сега и за однапред, затоа и нимпринадлежит честта да сет создаачи на националниiот сепаратизм стред македонците. Они сет и главните негоипоследуачи. Мег’у ним имат луг’е со високпатриотизм и со здрао разбираiн’е на националните македонцки интереси.
Од 1989 до 1993 година од тајни фондови на грчкото МНР со кое раководел Антонис Самарас на новинари за да ја промовираат „грчкоста на Македонија“ им биле исплатени околу 130 милиони долари! Иако овие средства првично биле наменети за „надворешна промоција“, тие, според сведочењето на бившиот премиер Константинос Мицотакис, завршиле во џебовите не грчките новинари.
”Од Грција не донесоа во Југославија, односно во Македонија. Не сместија на Матка каде не подготвуваа за повторно враќање во Егејска Македонија за да се бориме против фашистите. Тоа се случуваше при крајот на војната во 1949 година. На крај ги расформираа бригадите и не распоредија во близина на скопско Ергеле. Таму се оженив и формирав свое семејство. Сега имам боречка пензија и како сите македонски граѓани ги уживам сите права”, вели Мишоков и дополнува: “Македонските партизани влегоа во војната, бидејќи се надеваа дека македонскиот народ ќе ги добие своите права. Тие секогаш беа на првата фронтовска линија, а грчката политика беше што повеќе македонски народ да се протера од Грција”.
Професор Кръстьо Манчев е роден на 27 септември 1926 година в село Верзар, Царибродско, Западни покрайнини. Завършва история в СУ. Специализирал е в ГДР и СССР. Научен сътрудник в Института по балканистика при БАН. Избягал през 1949 година в България, години наред е работил в Димитровград като бригадир, бил убеден комунист и антититовист. След това учителства в Симеоновград. Там проф. Кръстьо Манчев представи най-новата си книга “Кървавият край на Югославия” миналата седмица. На Балканите величието винаги се е измервало с територии - колкото повече имаш, толкова си по-велик, казва той. Напротив - колкото по-образован, работещ, знаещ и можещ е един народ, колкото по-уредена ти е държавата, тогава си наистина велик.
